Een vertaling van het bekende lied “Wenn die weisse Flieder wieder blüht…”.Nog even en de natuur geurt weer alom naar de witte vlier en de meidoorn. Langs de wegkanten bloeit het fluitenkruid uitbundig. Als dan het zonnetje er bij komt, is het echt genieten. Holland op zijn mooist en Saaxumhuizen doet volop mee.
Ook in de tuin van Finisterre duurt het nog maar even voor veel vaste planten weer volop in bloei staan. De sneeuwklokjes ,narcissen en de tulpen zijn geweest. De vergeetmenietjes staan er lieflijk bij, ook het daslook staat in bloei en van de jonge blaadjes hebben we kunnen eten (soep van gemaakt, pesto en ook lekker gesnipperd over de kaas op de boterham). De enige onuitroeibare vijand in de tuin is het zevenblad, de schrik van elke tuinier. Maar ik ben er achter gekomen dat mijn kippen er dol op zijn. Dus telkens als ik naar de kippenren ga, pluk een flinke handvol zevenblad en de kippen en de haan verwelkomen me luid tokkend en kraaiend, zich verheugend op een lekker groen blaadje. Als dank krijgen we de heerlijke krieleitjes terug.
